Jak rozwijać u dziecka zainteresowania światem?
Przykłady zabaw badawczych do wykonania w domu.
Zebrała Aleksandra Kubik na podstawie książek S. Elbanowskiej pt. „ Jak zadziwić przedszkolaka tym, co świeci, pływa, lata?”
ADAPTACJA DZIECI DO PRZEDSZKOLA
- JAK POMÓC A NIE ZASZKODZIĆ.
,,Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie od nowa,
bez ciężaru dnia wczorajszego"
Anna Kamieńska
Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej stanowi przełomowy moment w życiu zarówno malucha, jak i jego rodziców, oraz wiąże się z wieloma życiowymi zmianami.
Kiedy rodzice oddają swoją pociechę do przedszkola po raz pierwszy, często targają nimi emocje (zwykle negatywne), takie jak smutek, żal czy tęsknota.
Wchodząc do nowego środowiska, dziecko ma prawo czuć niepokój, lęk, tęsknotę, które nie pozwalają w tych pierwszych trudnych dniach na nawiązywanie kontaktu i swobodną zabawę z nowymi kolegami, a na dodatek wokół siebie widzi podobne, zdezorientowane dzieci, które zostały same, bez rodziców.
Aby umożliwić dziecku lepszy, „bezbolesny” start przedszkolny, z jednej strony należy dokonać analizy jego potrzeb oraz możliwości ich zaspokajania przez przedszkole, a z drugiej przygotować siebie jako rodzica – mentalnie i organizacyjnie – do rozstania z dzieckiem i pozostawienia go w nowym miejscu.
PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU - JAK MOŻESZ POMÓC SWOJEMU DZIECKU
PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU - JAK MOŻESZ ZASZKODZIĆ
BARDZO WAŻNE SĄ POŻEGNANIA.
Oto kodeks postępowania, który powinien sobie przyswoić każdy rodzic:
Adaptacja nie jest procesem łatwym. W takim samym stopniu dotyczy dziecka, co dorosłego. Nawet jeśli pierwsze dni będą pełne emocji, łez, smutku i pretensji, to warto pamiętać, że to etap, chwila, krok ku dorosłości i samodzielności pociechy.
Nie ma więc wątpliwości, że w końcu wszystko będzie dobrze. Powodzenia!
Źródło: „Pomoc dziecku w procesie adaptacji” autor: Anna Jankowska, Wydawnictwo OfficynaMM
Czy obserwujesz z niepokojem, jak Twój maluch w domu szaleje i nie słucha Twoich poleceń, zaś pani w przedszkolu nie może wyjść z podziwu nad tym, jak pięknie i z zaangażowaniem wykonuje każde jej polecenie? Czy w domu walczy z bratem i kłóci się o każdą pożyczoną rzecz, a w przedszkolu chętnie dzieli się swoimi zabawkami i jest towarzyski i koleżeński?
A może wręcz odwrotnie: zaskakują Cię komentarze wychowawczyni, która skarży się na to, że Twoje dziecko rozrabia, nie słucha, a nawet bije inne dzieci? A przecież w domu jest takie ciche, spokojne i zdyscyplinowane...
Jeżeli dziwią i martwią Cię takie różnice w zachowaniu Twojego dziecka, to spróbuj, najlepiej wraz z wychowawcą w przedszkolu, poszukać przyczyn takiej sytuacji i możliwych rozwiązań.
√ Zorientuj się w wymaganiach przedszkola i sprawdź, czy są adekwatne dla Twojego dziecka. Przedyskutuj je z nauczycielką, jeżeli budzą Twoje zastrzeżenia bądź wątpliwości. Spróbujcie wspólnie ustalić system kar i nagród; bądźcie konsekwentni w ich stosowaniu.
√ Buduj u dziecka autorytet nauczyciela, aby stosowało się do zasad panujących w grupie przedszkolnej.
√ Uświadom malucha, iż pewne zachowania niosą określone konsekwencje i np. za uderzenie kolegi lub odebranie mu zabawki może spodziewać się kary, zaś na pomoc koleżance w sprzątaniu może oczekiwać pochwały.
√ Ucz dziecko szacunku dla innych dzieci, aby potrafiło słuchać, dzielić się i współpracować i aby konfrontacja z nimi nie rodziła napięć i konfliktów.
√ Wprowadzaj w domu zasady i konsekwentnie ich przestrzegaj, np. codziennego mycia zębów, mówienia "dzień dobry" sąsiadom, sprzątania po zabawie itp.
√ Buduj samodzielność dziecka, aby nie bało się zmierzyć z nową sytuacją i wierzyło w swój sukces; nie wyręczaj go we wszystkim.
√ Buduj samoocenę dziecka, nagradzając jego kreatywność i zaangażowanie, chwal sukcesy, ucz, jak dzielnie znosić porażki i raz jeszcze stawiać czoła wyzwaniu.
√ Twórz w domu atmosferę ufności i bezpieczeństwa, aby Twoje dziecko miało niegasnące poczucie wsparcia i wiedziało, że może liczyć na Ciebie nawet wtedy, gdy Ty jesteś w pracy, a ono w przedszkolu.
√ Wspieraj proces socjalizacji, uczestnicząc w przyjęciach i spotkaniach z jego rówieśnikami.
√ Staraj się nie obarczać dziecka "dorosłymi" problemami; rozwiązuj je bez jego udziału, aby nie musiało stawiać czoło sytuacji, która przerasta jego możliwości zrozumienia i radzenia sobie z nią.
√ Obserwuj pilnie swoje dziecko, abyś wiedział, jakie sytuacje wywołują jego niepokój i jaka jest jego reakcja na stres.
√ Podziel się tą wiedzą z wychowawczynią w przedszkolu, abyście wspólnie pracowali nad zachowaniem dziecka.
√ Pozwól dziecku w domu odreagować napięcia związane z pobytem w przedszkolu, wyżalić się na kolegów, opowiedzieć o problemach.
Pamiętaj, że dom to przestrzeń, w której dziecko powinno czuć się bezpiecznie i komfortowo. To w nim bowiem odpoczywa i rośnie w siłę potrzebną do podboju świata. Staraj się więc, aby dom był dla dziecka miejscem, do którego zawsze będzie chciało wracać!
Źródło: Wychowanie w Przedszkolu Styczeń 1/2016